-Kirshu'da (Meydancıkkale) yapılan arkeolojik kazı ve araştırmalar, yörenin eski çağ tarihi ile ilgili önemli ip uçları ve belgeler vermektedir. Calycadnos (Göksu) akarsuyu kenarındaki bir tepe üzerinde bulunan ve Asur Kralı Il.Sargon tarafından MÖ 712'de berkitilen Harrua kentinin Silifke olabileceği konusunda görüşler vardır.
Silifke'nin antik yerleşimi, Cilicia Tracheia'da (Taşlık Kilikya), Calycadnos (Göksu) ırmağının ova ile birleştiği yerde bulunan yüksek bir tepe üzerinde yeralır. Burası Büyük Alexander'in komutanlarından Seleukhos Nikator (MÖ 312281) tarafından kurulmuş olup, kralın kendi adıyla anılan diğer dokuz kentten ayırdedilebilmesi için Seleuceia ad Calycadnos (Göksu üzerindeki Silifke) olarak bilinir. Kent, MÖ 2. yüzyılda Mısır Ptolemaios Krallığı ve Seleukhos Krallığı arasında birkaç kez el değiştirmiştir.
Silifke, Seleukhos Krallığı'nm yıkılmasından sonra ortaya çıkan Kilikya korsanlarının faaliyetlerine; önce, General Servilius Isauricus (MÖ 77), daha sonra MÖ 67'de Pompeius'un son vermesinin ardından, yaklaşık 500 yıl Roma Imparatorluğu'nun yönetiminde kaldı. Tarsus ile birlikte Kilikya'nın diğer önemli bir yerleşimi olarak bayındırlık, kültür, sanat ve ekonomi alanlarında önemli bir konuma geldi. Tanrıça Athena Kanettis kültünün merkezi olan kentte, ünlü felsefeciler yetişti. Silifke ve yöresinde Hellenistik Çağ ve Roma dönemine ait tapınaklar, tiyatrolar, gymnasium, stadium, hamam, mymphaea, portikolar, köprü, yol, su kanalları, su kemerleri, sarnıçlar inşa edildi.
Yöre, 3. yüzyılda Iran Sasanileri'nin akınlarına uğradı, imparator Diocletianus zamanında Dağlık Kilikya ve Isauria bölgelerinin yönetim merkezi yapıldı. Kelenderis (Aydıncık), Claudipolis (Mut), Diocaesarez (Uzuncaburç), Olba (Ura), Lamas (Limonluk) gibi birçok kentin bağlı olduğu yönetim merkezi oldu.
395 yılında Roma Imparatorluğu'nun ikiye ayrılmasının ardından, Bizans yönetimine geçen Silifke, Hristiyanlığın yönetim tarafından resmileştirilmesi ile önemli bir dini merkez haline geldi. Burada l. yüzyıl ortalarında Hristiyan din şehitlerinden (Martyry) Azize Ayathekla'ya ait bir "mağara kilisenin" bulunması, günümüzde Meryemlik denilen alanı, kutsal bir niteliğe dönüştürmüştür. Haç merkezi haline getirilen bu alanda çeşitli yüzyıllarda kiliseler inşa edildi ve yapılaşmalar ortaya çıktı.
6. yüzyıldan itibaren Müslüman Araplar'ın akınları Kilikya içlerine kadar etkili oldu. Ancak, Silifke'yi ele geçiremediler. I.Haçlı Seferleri sırasında Ermeni Krallığı, Bizans ve Haçlılar arasında el değiştiren Silifke, 11. yüzyıldan itibaren Anadolu Selçuklu Türkleri'nin baskısı ardından Karamanoğlu Türkmenleri'nin eline geçti. 1473'de Osmanlı komutanı Gedik Ahmet Paşa burayı Karamanlılardan alarak Osmanlı Imparatorluğu'na bağladı. 1867'de Konya Vilayeti içel Sancağı'nın, 1877'de Adana Vilayeti içel Sancağfnın merkezi oldu. 1919'da bağımsız sancak haline getirilmiş, 1924 yılında yeni kurulan içel ilinin merkezi yapılmış, 1933 yılında Mersin içel ilinin merkezi olunca, Silifke ilçe olarak içel iline bağlanmıştır. Silifke kentinin yerleşimi Türk islam döneminden itibaren kalenin bulunduğu yamaç üzerinden Göksu ırmağına doğru genişlemiştir.
Günümüzde eski tarihi dokusu çevresinde ve Göksu ırmağının karşı kıyısında yoğun yapılaşma gözlenmektedir. Kenti ortadan ikiye bölen Göksu üzerinde birisi Taşköprü, diğerleri betonarme üç köprü bulunmaktadır.
COĞRAFİ YAPI VE NÜFUS :
-Doğuda Erdemli, batıda Mut ve Gülnar, kuzeyde Karaman ili, güneyde Akdeniz ile çevrilidir. Toros dağlarının eteğinde, Göksu ırmağının iki yakasında kurulmuş bulunan Silifke, Güneydoğu Anadolu, Doğu ve Batı Akdeniz ile iç ve Batı Anadolu'yu birbirine bağlayan Devlet Karayolu ağının kavşak noktasında olup, il merkezi Mersin'e 80 km mesafededir.
Silifke ilçesinin nüfusu, 1990 genel nüfus sayımı sonuçlarına göre toplam 107.685'dir. Bu nüfusun 46.858'i merkez ilçede, 60.827'si köylerde yaşamaktadır.
COĞRAFİ KONUM
Silifke Doğusunda Erdemli Batısında Gülnar ve Mut ilçeleri ;kuzeyinde Karaman ili; güneyinde Akdeniz ile çevrili şirin bir ilçedir. Toros Dağlarının eteğinde, Göksu Irmağının iki yakasında kurulmuş bulunan Silifke; Güneydoğu Anadolu, Doğu ve Batı Akdeniz ile İç ve Batı Anadoluyu birbirine bağlayan Devlet Karayolu ağının kavşak noktasında olup , İl merkezi Mersin’e 80 Km. mesafededir.
İKLİMİ
Kıyı kesiminde tipik Akdeniz iklimi hakimdir. Yazları kurak ve sıcak,kışlar ılık ve yağışlıdır. Sahilden iç kesimlere doğru yükseldikçe iklim değişmekte; yazlar serin, kışlar ise soğuk ve kar yağışlı geçmektedir.
FLORA VE FAUNA
Ova ve kıyıdan itibaren kuzeye doğru yer alan dalgalı arazi kuşağındaki makiliklerde defne ,zakkum ,menengiç , murt , harnup, gibi tipik Akdeniz bitkileri vardır. Makilerden sonra başlayan ormanlar 2000 m’den sonra seyrekleşerek ; yerini 2500 m’den sonra çalılıklara ve geniş otlaklara bırakır. Yaylaların ve Toros Dağlarının yamaçlarında oluşmuş bulunan ormanlar Çamdüzü, Gelinsuyu, Ali Baba ve Göksu Vadisi boylarında yoğundur. Ağaç türü olarak , baltalık ormanlarda meşe, pırnal, sandal, sakızlık, tesbih, gürgen ve pek az da olsa kayın ağacı ; koru ormanlarında ise kızıl çam, kara çam, yükseklerde akçam , katran, ardıç ve sulak yerlerde de köknar yetişmektedir. İlçenin 1.600.000 dekarı orman arazisidir.
YÜZÖLÇÜMÜ VE YERYÜZÜ ŞEKİLLERİ
Silifke İlçesi %89’u dağlık % 11’i ovalık olmak üzere 2943 km2 yüzölçümüne sahip olup İl yüzölçümünün % 18,5’ini kaplamaktadır. Taşucu ile Atakent kasabaları arsındaki Devlet Karayolu hattı ile Akdeniz Arasındaki bölgeyi kapsayan Silifke Ovası 640.000 dekarlık yüzölçümüne sahip olup arasından Göksu Irmağı geçer. Kıyı ve ovadan 5 km. kuzeye doğru 200-300 m. Yükseklikteki dalgalı araziden sonra başlayan Toroslarda yükseklikleri 500 ile 2000 m. Arasında değişen dağlara rastlanır.
EĞİTİM VE SAĞLIK DURUMU:
Silifke ilçesinin eğitim seviyesi yüksek düzeyde olup, okur yazar oranı %99'lar seviyesindedir.
ilçede 2 Meslek Yüksek Okulu bulunmaktadır. Bunlardan Selçuk Üniversitesi Silifke Taşucu Meslek Yüksek Okulu'nda 19971998 öğretim döneminde 4 bölüm, 4 program, 9 öğretim üyesi, 8 idari personel ve 630 öğrenci bulunmaktadır.
Mersin Üniversitesi Silifke Meslek Yüksekokulu'nda 19971998 eğitim öğretim döneminde 4 program, 7 öğretim üyesi, 5 idari personel ve 179 öğrencisi bulunmaktadır.
ilçede 21 ilköğretim Okulu, 2 Genel Lise, l Çok Programlı Lise, 1 Anadolu Lisesi, 1 Ticaret Meslek Lisesi, 1 Anadolu Ticaret Lisesi, 1 Anadolu Otelcilik Turizm Meslek Lisesi, 1 Anadolu Kız Meslek Lisesi, l Kız Meslek Lisesi, l Pratik Kız Sanat Okulu, 1 Endüstri Meslek Lisesi, 1 Teknik Lise, 1 imam Hatip Lisesi, l Gençlik ve izci Kampı, Halk Eğitim Merkezi, Çıraklık Eğitim Merkezi bulunmaktadır.
ilçede 250 yatak kapasiteli 1 Devlet Hastanesi, 12 Sağlık Ocağı, 13 köyde kendi binası bulunan toplam 51 Sağlık Evi, 1 Verem Savaş Dispanseri, 1 SSK Dispanseri, 1 Özel Doğumevi, 3 Özel Sağlık Polikliniği bulunmaktadır.
SİLİFKE İLÇESİNİN EKENOMİSİ:
Ağırlıklı olarak tarıma dayalı olan Silifke ekonomisinde, ormancılık ve hayvan ürünlerinin yanısı
ra turizm de önemli bir gelir kaynağıdır. Yörede bulunan çok sayıdaki örenyerleri ve Göksu deltası, yerli ve yabancı turistleri bölgeye çekmektedir. ,
266.600 hektar yüzölçümü olan Silifke'de, 58.253 hektarlık alanda tarım yapılabilmektedir. 160.980 hektarlık alan orman ve fundalık, 1106 hektar çayır ve mera, 46.261 hektar ise tarım dışı arazidir. Silifke'nin ovalık alanlarında Akdeniz ikliminde yetişen bütün meyve ve sebze çeşitleri; Kapızlı, Esenbel, Olukbaşı, Karadedeli ve Sarıcalar köylerinde turfanda sebze yetiştirilmektedir, ilçe ekonomisinin en önemli tarım ürünü ise çilektir. Her bir dönümden iki ton çilek alınmaktadır.
Seracılığın her geçen gün gelişme gösterdiği ilçede; yerfıstığı, susam ve çeltik ekimi de önemli bir yer tutar. Dağlık yörelerde tahıl ekimi; sulak yerlerde domates, hıyar, biber, kabak, soğan, sarmısak, patates; Kırobası bucağında, Kavak, Kıça ve Çatak köylerinde elmacılık; ayrıca bağcılık ve zeytinciliğe de önem verilmektedir. Silifke'de bunlardan başka muz, karpuz, şeftali, vişne, kiraz, ayva, badem, dut gibi meyveler de yeşitmektedir.
Son yıllarda ovada yeni sulama tesislerinin yapılması, tarım ürünlerinin iyi değerlendirilmesi, devlet kurluşlarının çoğalması, önemli devlet yollarının kentten geçmesi, Göksu ırmağının kent içinden akması, ticaret alanının canlılık kazanması, ilçe merkezinin ekonomik yönden gelişmesini sağlamıştır.
Ova köylerinde, Sarı Kırmızı cinsinden iri yapılı ve çok verimli Holştayn tipi sığırlar beslenir, suni tohumlama istasyonunda yerli ineklerin verimleri yükseltilmeye çalışılmaktadır.
Silifke'nin sahil bölgelerinde, özellikle Kurtuluş ve Taşucu'nda balıkçılık halkın geçim kaynağıdır.
Paradeniz ve Akgöl göllerinin denizle birleştiği yerlerde kurulan dalyan tesislerinde bol miktarda kefal, çubra ve levrek tutulur. Kefalin bir cinsinden kırmızı havyar elde edilmektedir.
Göksu üzerinde yapılmakta olan Kayraktepe barajı, enerji üretiminin yanısıra su taşkınlarını da önleyecektir. Taşucu'nda bulunan Seka Fabrikası, ilin en büyük sanayi tesislerinden biridir.
Atatürk, 27 Ocak 1925 tarihinde Silifke'ye geldiğinde burada bir üretim çiftliği kurma girişiminde bulunmuştu. Daha sonra, Osmanlı döneminde Abidin Paşa'nın kurduğu Tekir köyündeki, 12.607 dönümlük alana yayılan çiftlik, yörenin tarımsal ekonomisine önderlik edecek şekilde modernleştirildi. Hayvancılık ve bitkisel üretimin yapıldığı işletmede, ayrıca halıcılık kursları da verilmektedir.
TARİHİ VE KÜLTÜREL ÇEVRE:
-Silifke, ören yerleri ve kültürel çevre bakımından Anadolu'nun en zengin ilçesidir. Günümüze kadar bilinen veya ziyarete açılan ören yerleri dışında keşfedilmeyi bekleyen çok sayıda tarihi eser ve yerleşim bulunmaktadır.
-Kentin batısındaki tepenin üzerinde, oval planlı olarak kurulmuştur. Klasik çağlarda Kokysionoros bilinen yerleşimin ortasında Tanrıça Athena Kanetis adına yapılmış kutsal bir tapınak bulunmaktaydı.
Temel tespitlerine göre Hellenistik veya erken Roma dönemine ait olduğu anlaşılan yerleşim, Arap akınlarına karşı Bizanslılar tarafından 7. yüzyılda oval şekliyle berkitildi. Kale, Ermeni Kilikya Krallıkları, Franklar, Anadolu Selçukluları, Karamanoğulları ve Osmanlı dönemlerini yaşamıştır.
Kale, 19. yüzyılda gezgin ve araştırmacı Kaptan Beaufort ve V. Langlois tarafından incelenmiştir. Evliya Çelebi, kalenin 23 burcu; içinde l cami (Sultan II. Bayezid zamanına ait), 60 kadar ev olduğunu yazar. Burçların çoğu yıkıldığından günümüzde ancak l O adedi görülebilmektedir. Kalenin ana girişinde örülen ikinci bir duvarla güvenlik koridoru oluşturulmuştur. Kalede yeterli arkeolojik kazı ve bilimsel çalışmalar yapılmamıştır. Kale içinde görülebilen başlıca yapılar, kemerli galeriler, su sarnıçları ve depolardır. Günümüzde sitadel konumundaki kale ve kenti çevreleyen duvarlara ait herhangi bir iz kalmamıştır.
-MS 7778 yıllarında Kilikya Valisi LOctavius Memor tarafından. Roma imparatoru Vespasianus ve iki oğlu adına yaptırılmış olan ve günümüzde yedi gözü bulunan köprü, 19. yüzyıla kadar ilk şeklini korumuştu. Köprünün kuzey girişinde bulunan mermer sütun üzerindeki kitabeye göre, Vali Mehmet Ali Paşa tarafından 1875 yılında restore ettirilmiştir. Restorasyon sırasında iki küçük kemer yerine tek kemer yapılmasıyla köprü 5 kemerli olmuştur. 1972 yılında köprü üzerinde genişletme çalışmaları yapılmıştır. Celal Taşkıran'ın örneğini "Silifke and Environs" adlı kitabında yayınladığı Roma kitabesinin orjinali, 1870 yılında Silifkeli bir Rum vatandaş tarafından Izmir Evangelical Okulu'nun müzesine gönderilmiş; ancak 1922 yılındaki büyük yangında kitabe kaybolmuştur.
-Silifke merkezde bulunan ve doğu ile güney yanlarındaki sütun tabanları orjinal şekilde korunmuş olan tapınak, MS 2. yüzyılda Pseudodipteros planlı yapılmıştır. Tapınağın uzun kenarında 14'er; kısa kenarında 8'er sütun(40 mx21 m boyutlu)bulunmaktaydı. Korint başlıklı bu sütunlardan bugün sadece biri ayakta kalabilmiştir.
MS 5. yüzyılda yaşamış olan Tarihçi Zosimos:"Tapınak, ovadaki ürünlerine musallat olan çekirgelerden kurtulmak için Güneş ve Sanat Tanrısı Apollon'dan yardım isteyen ahali tarafından, çekirgeler Apollon'un gönderdiği bir kuş sürüşünce yok edilmesi sonucunda, O'na bir şükran ifadesi olarak yaptırılmıştır" diye yazar. Tapınağın işlevi konusunda değişik görüşler vardır. Burası St.Paulus'un kiliseye dönüştürdüğü Roma Zeus Tapınağı'dır veya 5. yüzyılda kiliseye dönüştürülen Aphrodit Tapınağı'dır. Ya da kente batı yönünden girilen kapının kolonlu caddesidir. 1993 yılında yapılan kazılarda, tapınağın yerden 2 m yükseklikte bir platform üzerine kurulduğu anlaşılmıştır.
-Silifke Kalesi'nin eteğinde kayalara oyulmuş büyük bir su deposudur. Kentin su ihtiyacını karşılayan bir Bizans yapısıdır. 45 m uzunluğunda, 23 m genişliğinde, 15 m derinliğinde olan sarnıcın tabanına kayaya oyulmuş döner bir merdivenle inilir. Mimarisiyle Çukurova'nın en orjinal antik su deposu özelliğindedir.
1997 yılında içel Valiliği tarafından, arkeolojik kazı ve temizleme çalışmaları başlatılmış ve çevre düzenlemesi yapılmıştır.
Kalenin bulunduğu tepenin güneydoğu eteklerinde bulunmaktaydı. Günümüzde sadece giriş kapısına ait bir bölümü kalmıştır.15. yüzyılda yöreyi gören Barbaro'nun anlatımına göre; tiyatro büyük caveası ile sağlam durumaktaydı. Kaptan Beafort, 1812'de tiyatroyu kısmen ayakta olarak görmüştü.
-Taşköprünün karşısında bulunan cami, Selçuklu sultanlarından Aleaddin Keykubat döneminde yapıldığı için Aleaddin Camii adını almıştır. Kentin merkezinde bulunduğu için Merkez Cami olarak da bilinmektedir.
Cami dikdörtgen planlıdır, içi ikişer sütunun ayırdığı 3 neflidir. Orta nefin karşısında Selçuklu süslemeleri bulunan taş mihrap vardır. Orjinalinde son cematyeri yoktur. Mihrabın iki yanında pencereler yeralır. Düz tavanlı caminin mihrabının üzerinde küçük kubbe oturtulmuştur. Basık minaresi Selçuklu özelliği göstermez. Cami 1989 yılında restore edilmiştir
-Kentin güneyinde Kız Meslek Lisesi yakınındadır. Padişah Sultan Mehmet Reşat zamanında Nüzhet Paşa tarafından yaptırılmıştır. Sundurması, başlık ve sütunları korint tarzındaki devşirme antik malzemeyle desteklenmiştir. Cami kareye yakın planlıdır. Düzgün kesme taşlarla örülen duvarları ahşap bir kırma çatı örter.
Taşköprünün yanındaki türbe hakkında herhangi bir bilgi kaynağı bulunmamaktadır. Selçuklu sultanlarından birisinin annesi olduğu söylenen türbe açık bir mezar durumundadır. Son yıllarda üzerine bir çatı oturtulmuştur.
.jpg "UÇAN")
Atatürk'ün Silifke'ye 27 Ocak 1925 tarihinde ilk gelişinde kaldığı tarihi ev restore edilerek, kullandığı eşyalarla birlikte müzeye dönüştürülmüştür.Atatürk, Silifke'ye geldiğinde, Silifke idman Yurdunu ziyaretinde şeref defterine şunları yazmıştırfSilifke'ye geldiğimden çok memnunum. Beni unutmayacağınızı bilirim. Sizi kalbimden çıkaramam."
KÜLTÜR EVİ:
-1995 yılında Silifke Belediyesi tarafından yörenin geleneksel kültürünü tanıtmak amacıyla Silifke Kültür Evi açılmıştır.
-Taşucu yolu üzerindeki müze, yörenin çeşitli dönemlerine ait tarihi eserlerin sergilendiği iki katlı modern bir yapıdır.Kentteki Meydancık Kalede bulunan Hellenistik döneme ait gümüş sikke kolleksiyonu ile 2. ve 4. yüzyıllara ait küpe, bilezik, yüzük, yağ kandili gibi mezar buluntuları ile pişirilmiş kil ve taş heykelcikler; ikinci katta Hellenistik döneme ait pişirilmiş kil kaplar ile MÖ 4. ve 5. yüzyıla ait desenli vazolar; müzenin etnoğrafik eserler bölümünde, Silifke yöresi giysileri, cam, bronz ve gümüş eşya ile Osmanlı dönemine ait silahlar sergilenmektedir.
-Silifke İlçesi'nde ilk müze çalışmaları 1939-1940 yıllarında bölgenin eski eserlerinin Cumhuriyet İlkokulu'nda biraraya toplanması ile başlamıştır. 1958 yılında aynı okulun bir kısmı depo müze olarak kullanılmıştır.
1973 yılında bugünkü müze binasının inşasına başlanmış, 2 Ağustos 1973 yılında idari binası ve teşhir salonları ile hizmete açılmıştır.
Silifke Müzesi 2 katlı ve bahçe içinde yer almaktadır. Arkeolojik ve etnoğrafik eserlerin sergilendiği müze toplam 20337 adet esere sahiptir.
Neolitik Dönemden başlayarak M.Ö. 1200 yılları, Arkaik, Grek, Hellenistik, Roma, Bizans, Selçuklu ve Osmanlı devirlerine ait eserler sergilenmektedir.
Müzenin sorumluluk alanında bulunan tescilli kültür ve tabiat varlıklarının içinde başlıcaları Cennet-Cehennem, Uzuncaburç, Olba Holmi, Aphrodisias, Kelenderis, Canbazlı, Kkoriasion, Korykos, Seleukeia, Mylea, Meydancık, Ura'dır.
Eser sayısı :20337 Arkeolojik :2975 Etnoğrafik 1410 Sikke:15875 Mühür baskısı :77
Silifke Yakın Çevresindeki Tarihi ve Turistik Yerler
BUNLAR
Silifke Mersin yolunun 13. km sinde bulunan Karadedeli Köyü Camii önünden kuzeybatı yönünde Imamlı köyüne kadar uzanan stabilize yol boyunca Geç Roma ve Erken Bizans dönemlerine ait yapı kalıntıları bulunmaktadır. Ayrıca köyün 6 km kuzeyinde Karakabaklı'da geniş bir alana yayılmış antik kalıntılar, Karakabaklı'nın 7 km kuzeyindeki Işıkkale'de Geç Roma ve Erken Bizans dönemine ait yerleşimde, iyi durumda bir bazilika, lahitler. sarnıç ve gelişigüzel planlı tek katlı evlere ait yapı kalıntıları; yakın çevrede Sinekkale, Barakçıkale ve Yenibahçe ören yerleri bulunmaktadır.
-Karadedeli köyünün 8 km kuzeyinde, Kültesir'in 300 m doğusundadır. Bizans dönemine ait kalıntılar arasında kilise dikkat çeker, iki katlı olan ve düzgün yontulu taşlarla yapılan kilisenin içinde sarnıç vardır. Burada çok sayıda yapı kalıntıları ve halen kullanılan su sarnıçları ile güneydoğu yönünde de antik mezarlar bulunmaktadır.
-Paslı ören yerinden sonra 4 km ileride Roma ve Bizans dönemlerine ait yoğun kalıntıların bulunduğu Takkadın örenyerine varılır. Burada kaya mezarları, lahitler, aslan kabartmalı lahit kapakları, nekropol, sarnıç, küçük bir kale, kilise ve ev kalıntıları bulunmaktadır.
Tekkadın ören yerinden yaklaşık 4Km kuzeyde bulunan bu ören yerinde,yirmi yıl önce dört burçtan üçü mevcuttu,şu anda sadece biri ayakta duruyor diğer üçü ve bağlantı duvarları köylüler tarafından yıkılıp ev yapılmış.Kalenin yapı tarzı Uzuncaburç kalesi ile aynı yapı tarzına sahip.
Hançerli kalede yıkıma uğrayan kalelerden Hançerli köyü tam örenyerinin ortasına kurulmuş. Kale taşları yıkılarak okul ve ev yapımında kullanılmış.
Dört burç(Gökburç)Kalesinden 3-4 kilometre kuzeyde Hançerli Köyüne 15.Dk mesafede bulunan bir ören yeridir.Kalenin yapısı Hançerli Kale gibi büyük taşlardan yapılmıştır.
Bu kaleden de geriye pek birşey kalmamış tamamen yıkılmış durumda çevrenin ören yeri olduğu bellidir.
Gücük kalenin Güney batısında Sinekli Kale diye bir ören yeri daha vardır.Malesef buradada pekbirşey kalmamıştır.
Bir kilise kalıntısı ve kale duvarlarından bir kısmı görülmektedir.
-Susanoğlu'nun içinden kuzeye doğru giden stabilize yol 5. km'de Türkmenuşağı köyüne ve 11. km'de bu köyün mahallesi olan Pasif da Roma dönemine ait ev, sarnıç ve mezar kalıntıları vardır. Pasif nın 2 km doğusunda bir tepe üzerinde Korkusuz Kral Anıt mezarı bulunmakta ve yöre halkı tarafından Mezgit Kale olarak bilinmektedir. MS 2. veya 3. yüzyıla ait anıt mezar 7.80 m ebadında olup, ön kısmındaki korint başlıklı sütunların ortasında konsollar bulunmaktadır.
-Üç ayrı dönemde hizmet vermiş olan bu tapınak, Tanrıların babası Zeus'un dev ejderha Typon'a karşı kazandığı zaferin bir simgesi olarakyapılmıştır. Hristiyanlık döneminde tümüyle yıkılarak kiliseye dönüştürülmüştür. Kimin adına ve ne zaman yapıldığı bilinmeyen kilise, 45. yüzyıl arasına tarihlenmektedir.
-1980 yılında Kültür Bakanlığfnca kent merkezinde yapılan bir kazıda, gymnasium veya hamam olabileceği tahmin edilen "opussectila" tekniğinde yapılmış renkli mozaik tabanlı yeni bir mekan bulunmuştur. MS 2. yüzyıl Roma dönemine ait olduğu belirlenen bu kalıntıda ayrıca üzeri yazıtlı iki heykel altlığı ile 2 m boyunda başı kopmuş mermer bir imparator heykeli de bulunmuştur.
Poimenius Hamamı Üç Güzeller Mozaiği Narlıkuyu koyunda deniz kıyısında bulunan hamam, 4. yüzyıl Roma döneminde Poimenius tarafından yaptırılmıştır. Cennet obruğu içindeki yeraltı deresinin denize ulaştığı yerdeki tatlı su kaynağından yararlanmak amacıyla burada yaptırılan hamamın yıkanma bölümünün tabanındaki mozaikte Zeus'un yarıtanrıça kızları Aglaia, Euphrosyne ve Thalia'nın çıplak olarak kumru ve keklikler arasında dans edişi tasvir edilmektedir.
Mozaik tablonun üst kenarındaki yazıda:"Ey konuk dost! Bu mucizeli suyu kimin bulduğunu, saklı kaynağını kimin gün ışığına çıkardığını merak ediyorsan, bil ki O, imparatorların dostu ve Kutsal Adalar'ın dürüst yöneticisi Poimenius'tur.
-Silifke-Mersin karayolunun 20. km'sinden 2 km kuzeyde yer alan CennetCehennem ve DilekAstım obrukları ve mağaraları 3. jeolojik dönemlerde oluşmuştur.
Cennet obruğunun elips şeklindeki ağız kısmının çapları 250 m ve 110 m olup derinliği 70 m'dir. Çökük tabanın güney ucunda 200 m uzunluğunda ve en derin noktası 135 m olan büyük bir mağara girişi ve bu mağaranın ağzında 5. yüzyılda Paulus adında dindar bir kişi tarafından Meryemana'ya ithafen yaptırılan küçük bir kilise vardır. Cennet çöküğüne her biri oldukça geniş 452 basamakla inilir. Kiliseden sonra devam eden mağaranın bitim noktasında, Antik Çağlarda suyunun kutsal olduğunu inanılan yeraltı deresine ulaşılır.Cennet obruğunun yaklaşık 75 m kuzeyinde, ağzı kare şeklinde en derin yeri 120 m olan, seyredildiğinde ürperti yaratan Cehennem obruğu bulunmaktadır. Mitolojiye göre Zeus, alevler kusan yüz başlı ejderha Typhon'u buradaki bir kavgada yendikten sonra, onu Etna Yanardağfnın altına sonsuza değin kapatmadan önce bir süre Cehennem Çukuru'nda hapsetmiştir.
Hasanaliler Kilisesi (Canlı Kilise), Cennet Cehennem yolunun devamındadır. 6. yüzyılda yapılan ve Hasanaliler köyü içerisinde bulunan kiliseden sadece apsis ayaktadır.
-Kentin yaklaşık l .5 km güneyinde bulunan Ayatekla, Hristiyanlık dönemine ait dini bir merkezdir. Ayatekla veya Meryemlik olarak bilinen kutsal alanın kuruluşu MS 50 yılarında başlamıştır. Ikonialı (Konya) bir azize olan HagiaThecla (Ayatekla), Hz. isa'nın havarilerinden St. Paulus'un Hristiyanlık öğretilerini benimsemiş, öncü bir misyonerdir. St.Paulus'un Konya'da verdiği vaizlerden çok etkilenerek kendini dine adamıştır. Thekla, Konya ve Yalmaç'daki Roma izlenmelerinden kaçarak Silifke'ye gelmiştir. Önceleri ibadetin gizlice yapıldığı katokomb denilen, doğal mağarada yaşamıştır. Ayatekla, Hristiyan ve en önemli kutsal alanlarından biridir. Burası daha sonraki Bizans dönemlerinde dini bir yerleşim olmuş ve Ayatekla olarak anılmıştır.
Günümüzde Meryemlik olarak bilinen ören yerinde yeraltı ibadet mağarası,daha sonra üzerine inşa edilen anıtsal Zenon Bazilikası'nın apsis kalıntısı. Büyük Sarnıç, Hamamı, Kuzey Kilise, irili ufaklı sarnıçlar ve Nekropol alanını görmek mümkündür.
Ayatekla'nın içinde yaşadığı mağara onun kayboluşundan sonra Hristiyanlarca kutsal sayılmış, ve Hristiyanlık dininin MS 320 yılında serbest bırakılıncaya kadar gizli bir ibadet yeri olarak kullanılmıştır. Daha sonra bu mağara içine payanda amaçlı korint sütunlar konulmuş, mozaik kaplamalar yapılmış ve 4. yüzyıl sonlarında kiliseye dönüştürülmüştür. (Kitabın tarihçe bölümünde, Zenon Bazilikasfnın nasıl yapıldığına dair bilgi bulunmaktadır.)
-Silifke ilçesinden Toros dağlarına uzanan vadi ve ormanlar arasından geçen asfalt yolun 30. km'sinde bir plato üzerinde kurulmuş olan Olba ören yerine ulaşılır. Hellenistik Çağ'da merkezi Uzuncaburç'un 4 km doğusundaki Olba Ura Krallığı'nın kutsal alanı olan Uzuncaburç yerleşimi, 72 yılında imparator Vespasianus zamanında, Olba'dan ayrılarak "Diocaesarea" (Tanrılmparator kenti) adıyla kendi adına para basabilen özerk yeni bir site durumuna getirilmiştir.
Olba kenti, Uzuncaburç'un 4 km doğusunda önemli bir yerleşim yeri olup, halkın ibadet ettiği, Zeus Tapınağı ise Uzuncaburç'da bulunmakta idi. Ancak Romalılar yöreye egemen olduktan sonra 1. yüzyılın sonlarına doğru Zeus Tapınağı'nın bulunduğu yere özel bir önem vererek, burasını Olba'dan ayırıp Diocaesarea adıyla bağımsız bir site haline getirmişlerdir. Buradaki Zeus Tapınağı ile kent burcu dışında kalan bütün mimari yapılar, Roma dönemine aittir. Bizans döneminde de burası yerleşim olarak kullanılmıştır. Ören yerinde bulunan yapı kalıntıları şunlardır.
-Tiyatronun önünden geçen sütunlu cadde, Zeus Tapınağı'nın yanında kent kapısından gelen diğer bir sütunlu cadde ile kesişir ve Tychaeum (ªans) Tapınağı'nda son bulur. 1. yüzyıldan kalma caddedeki sütunların hepsi yıkılmış ve mimari parçalarının çoğu yok olmuştur.
-l. yüzyıldan kalma tören kapısı her biri l m çapında ve 7 m yüksekliğinde Korint başlıklı sütunlarla anıtsal bir yapıdır. Sütun gövdelerinden çıkan konsollar üzerinde, heykeller bulunmaktaydı. Yarısı yıkılmış olan tören kapısının 5 sütunu ayaktadır.
Zeus Tapınağı Tören kapısından sonra antik çeşmeyi geçince sütunlu caddenin solunda bir avlu içerisindeki Zeus Tapınağfnın Seleukhos Nikator (MÖ 312295) tarafından yaptırılmış olduğu sanılmaktadır. Y.Boysal'a göre; Zeus Tapınağı, Anadolu'da dört bir yanı tek sıra 36 sütunla çevrili, Korint tarzında Peripteros planlı, en eski tapınaklardan biri olarak sanat tarihinde önemli bir yere sahiptir. Romalılar tarafından da kullanılan tapınak, 5. yüzyılda önemli değişikliklerle kiliseye çevrilmiştir.
şans Tapınağı (Tychaeum): Sütunlu caddenin bitimindeki Şans Tapınağı l. yüzyılın ikinci yarısında yapılmıştır. Bugün 5'i ayakta olan, 6 m yüksekliğindeki yekpare granit 6 sütunun taşıdığı arşitravdaki kitabeye göre, tapınak, kentin soylularından Oppius ile karısı Kyria tarafından yaptırılarak kente armağan edilmiştir.
-GüneyKuzey yönündeki ikinci sütunlu yol üzerinde ve Zeus Tapınağfnın kuzeyinde bulunan kapının ortasında, biri büyük, yanlarında iki küçük, kemerli girişler vardır. Üzerindeki kitabede, depremden zarar gören kapının Roma imparatorları Arcadius (395408) ile Honorius'un (395423) birlikte yönetimleri sırasında onarım gördüğü yazılıdır.TiyatrotRoma imparatorları Marcus Aurelius (161180) ile Lucius Verus'un (161169) birlikte yönetimleri sırasında, 2. yüzyılın ikinci yarısında yapılmış olduğu burada bulunan bir yazıttan anlaşılmaktadır.
-Uzuncaburç beldesinin güneyindeki bir tepe üzerinde yapılmış olan anıtmezar, dor biçimindeki mimarisi ile yörede tektir. Piramidal çatılı, 15 m yüksekliğindeki mezar anıt 550 cm x 550 cm ölçülerinde kare planlıdır. 2300 yıllık anıtmezarın, Seleukhos veya Olba Krallığı'nın yöneticilerinden birine ait olduğu tahmin edilmektedir.
Hellenistik Yüksek Kule: Kenti çevreleyen surların kuzeydoğu kenarında bulunan 5 katlı kule 16 m x 13 m oturumunda ve 23 m yüksekliğindedir. Yapımında harç kullanılmamıştır. Her katı kendi içinde bölümlere ayrılmış olan kule, yöneticilerin yaşadığı bir mekan olduğu kadar, tehlike anında halkın sığındığı ve kent hazinesinin korunduğu güvenli bir yapı olarak da kullanılmaktaydı. Kule kapısı üzerindeki yazıttan, MÖ 3. yüzyılın ikinci yarısında Tarkyares tarafından yaptırıldığı anlaşılmaktadır. Sikkelerin üstünde amblem olarak kullanılan bu gözetleme ve barınma kulesi, yüksek oluşu nedeniyle bugünkü Uzuncaburç'un ismine de kaynak olmuştur.
Kiliseler Hristiyanlığm bölgeye gelmesiyle 5. yüzyılda Zeus Tapınağı'ndan dönüştürme kiliseden başka üç kilise daha yapılmıştır. Bunlar kule yakınındaki Stefanos Kilisesi, nekropoldeki Mezarlık Kilisesi ve tiyatro yanındaki küçük bir kilisedir. Bunlardan çok az kalıntı bulunmaktadır.
Nekropol (Mezar Alanı): Kentin kuzeyindeki bir vadinin her iki yamacına yayılmış olan nekropol alanı, Hellenistik, Roma ve Bizans dönemlerinde kullanılmış olup çok sayıda kaya mezarı vardır.
-Uzuncaburç'un 4 km doğusundaki Ura, Hellenistik dönemde Olba Krallığı'nın merkezi ve önemli bir ticaret kenti durumundaydı. Bir tepenin üzerinde kurulmuş olan antik kentin günümüze kadar gelebilmiş kalıntılar arasında çeşme binası, su kemeri, evler, tiyatro ve nekropol bulunmaktadır.
Buradaki en önemli yapıtlardan biri olan Çeşme binası Septimus Severus (193211) zamanında yaptırılmıştır. Diğer önemli bir eser, nekropolün bulunduğu vadi üzerine kurulmuş, 150 m uzunluğunda, 25 m yüksekliğinde kemerli akuadüktür. Bu su kemerinin korunması ve çevrenin gözetlenmesi için kuleler inşa edilmiş olması yapının önemini göstermektedir. Antik çeşme ile aynı dönemde yapılmış olan çeşme, Bizans imparatoru Hustin yönetimi sırasında, 566 yılında onarım görmüştür. Çeşmenin yanında bulunan tiyatronun oturma basamakları ile sahnenin bir bölümü günümüze dek ulaşabilmiştir.
-SilifkeUzuncaburç karayolunun 10 km'sinde, antik Imbriogon kentinin soylularına ait tek ve çift katlı anıt mezarlar bulunmaktadır. Dört tanesi yol kenarında.bulunan anıtmezarlar 2. yüzyıl Roma dönemi kalıntılarıdır. Ayrıca burada birçok yapı kalıntıları ve eski bir hamam kalıntısı da görülebilir.
-Cambazlı köyünde Geç Hellenistik, Roma ve Bizans dönemine ait yapı kalıntıları bulunmaktadır. Köyle içice olan 20x12.5 m boyutlu anıt mezar ile Bizans dönemine ait kilise bulunmaktadır.
-Antik Karya bölgesindeki Aphrodisias'dan (KaracasuGeyre) sonra ikinci önemli Aphrodit kentidir.SilifkeAydıncık karayolu üzerinde 35. krn'den sonra 14 km'lik stabilize bir yolla ulaşılır. Ovacık yarımadasının berzahının doğu kıyısında yer alan antik bir yerleşim merkezdir. MÖ 7. yüzyılda bir Doğu Akdeniz kolonisi olarak kuruldu. Kaynakların azlığı nedeniyle hakkında yeterli bilgi yoktur.MÖ 4. yüzyılda Pers Satrabı Pharnabazes'in yönetim bölgesi içindeydi. Hellenistik dönemde Mısır ve Seleukhos Krallıkları arasında el değiştirdi. Yerleşimin diğer bir önemi de. Doğu Katolik kilisesinin önderlerinden St. Pantaleon adına Bizans döneminde burada yapılmış olan kilisedir. Üst yapıları günümüze kadar ulaşmamış olmakla beraber, hayvan figürleri ve geometrik desenlerle süslenmiş taban mozaikleri geniş bir alanı kaplamaktadır.
-SilifkeMersin karayolunun 15 km'sindeki bugün bir tatil beldesi olan Atakent'in antik ismi Corasium'dur. Geç Roma dönemine ait kent, Isauria Valisi Flavius Uranius tarafından kurulmuştur. Kentte iki ayrı nekropol, kilise, hamam, sarnıç ve ambar kalıntılarını görmek mümkündür. Bugün denizi, kumsalı ve güneşiyle önemli bir turizm beldesidir.
Kıbrıs Barış Harekatı Şehitleri Hatıra Ormanı
Kıbrıs Barış Harekatında şehit düen 454 subay, astsubay, erbaş ve erimizin anısına SilifkeGülnar yolunun 5. km'sinde, Çamdüzü mevkiinde bir 1976 yılında, 9 hektarlık bir alanı kaplayan hatıra ormanı oluşturulmuştur. Şehitlikte Anatürk Anıtı ve tören alanı ile çevresinde şehitlerin sembol mezarları vardır.
-RomaGermen imparatoru Frederik Barbarossa, 3. Haçlı Seferi'nde ordusu ile Filistin'e giderken, 10 Haziran 1190 günü Ekşiler Köyü yakınlarında Göksu Irmağı'nda boğulmuştur. 1971 yılında Alman Büyükelçiliği tarafından Frederik Barbarossa'nın boğulduğu yere yaptırılan anıttaş, SilifkeKonya karayolunun 9. km'sinde yolun sağ kenarındadır.
-Antik Çağlar'dan buyana, Silifke ve yöresinin limanı olarak işlev gören kıyı yerleşimi, Kıbrıs adasına yakın olması nedeniyle önemli bir konuma sahipti. MÖ 7. yüzyılda Yunanlılar tarafından kurulan ve "Holmi" olarak bilinen koloni kenti buranın ilk yerleşimidir. Ancak, Asur Krallığfmn baskıları sonucu burası gelişememiştir. Strabon'a göre, Seleukhos Kralı Nikator, Holmi halkını Silifke'ye nakletmişti. Holmi kolonisine ait kalıntılar, "Mesulium Port" diye bilinen Ağalimanı'nın hemen yanında yeralır. Burada, Roma dönemine ait yapı kalıntılarında Aslan heykelleri ile 2.50 m boyunda ve imparator Augustus'a ait olduğu sanılan bir heykel bulunmuştur.
Kitabımızın tarihçe bölümünde yazıldığı gibi, Orta Çağ'da Kilikya Ermeni Krallıklarının ve Karamanoğlu beylikleri döneminde, işlevini devam ettiren liman, özellikle 19. yüzyıl ortalarından itibaren Avrupa ülkeleriyle gelişen ticaret doğrultusunda, Taşucu limanı yakın çevresine ait tarımsal ürünleri ihraç etmekteydi. V.Cuinet'e göre:"lçel Sancağı'nın en önemli kazası Silifke'nin iskelesi Taşucu idi. Buradan daha çok tahıl ve orman ürünleri ihraç edilmekteydi. V.Cuinet'in 1890'da yapılan ihracatla ilgili verdiği bilgiler şöyledir. Buğday ve arpa 900.000 kental, pelit ve meşe palamudu 50.000 kental, yün 10.000 kental, susam 10.000 kental, kuru üzüm 20.000 kental, diğer ürünler 10.000, boynuzlu hayvanlar 10.000 kental.Buğday, genellikle adalara, Adriyatik kıyısına, Marsilya ve Suriyeye; meşe palamudu, istanbul, Odessa (Kırım limanı), izmir, italya ve Avusturya'ya; kereste ise Suriye ve Mısır'a satılmaktaydı. Kereste ihracatı, sayıları 150 ile 200 arasında değişen küçük yelkenli teknelerle yapılmaktaydı.
Taşucu iskelesine, izmir limanları ile çeşitli ülkelerden yapılan ithal malları içinde en büyük yeri Rus petrolü ile pamuklu bez ve sabun oluşturmaktaydı. V.Cuinet'in 1890'da verdiği rakamlara göre; pamuklu bez 500 koli, sabun 500 çuval, kahve 250 çuval, şeker 600 kasa, Rus petrolü 4.000 varil, hırdavat (bıçak, makas vb) 200 koli, tuafıye eşyası 200 koli, diğerleri 500 koli.19. yüzyılda Taşucu iskelesine uğrayan gemiler içinde, Osmanlı tekneleri çoğunluktaydı. 6.000 tonajı ile 223 Osmanlı yelkenlisi; buharlı gemilerde ise 72 gemiyle ingilizler, 34 gemiyle Yunanlılar önde gelmekteydi.
Taşucu iskelesi olarak bilinen limanda balıkçı barınağı ve Seka kağıt fabrikasının limanı vardır. Genişliği 20 m, boyu 163 m, denizden yüksekliği 2.5 m, su derinliği 7 m olan Taşucu iskelesine 5.000 tonluk ve daha küçük tonajlı gemiler yanaşabilmekte, haftanın her günü çeşitli şirketlere ait feribot ve hızlı katamaran tekneleri sefer yapmaktadır. Mersin limanının ticari ürün ağırlıklı işlevine karşılık, Taşucu limanı, yüksek sayıda yolcu ve motorlu araç taşıma işlevi görmektedir. Bu özellikleri ile turizme katkısı büyüktür.
-Silifke Antalya karayolunun 10 km'sindeki günümüz Taşucu limanının bulunduğu yerde, MÖ 7. yüzyılda kurulan eski bir kolonidir.
Holmi uzun bir süre varlığını sürdürmüş, ancak korsan saldırıları nedeniyle MÖ l. yüzyıldan sonra zayıflamaya başlamıştır. Strabon'a göre, Büyük iskender'in komutanlarından Suriye Seleukhos Krallığı'nın kurucusu Seleukhos, Seleucia (Silifke) kentini kurarak Holmi halkını buraya yerleştirmişti.
Bizans çağlarında Hagios Theodoras, Orta Çağ'da Latince Portodisan Theodoras, Türk Çağlan'nda Silifke iskelesi olarak bilinen yerleşim, günümüzde de eski çağlardaki işlevini sürdürmektedir.
Taşucu limanından KKTC'ye hergün düzenli gemi seferleri yapılmakta, modern bir turistik belde olarak hızla gelişmektedir.
-Taşucu Eğitim ve Doğal Hayatı Koruma Başkanı Aslan Eyce'nin kolleksiyonunda bulunan amphora ve toprak eserlerin vakfa bağışlanması ile kurulmuştur. Ayrıca, yöre halkının katkılarıyla müze kolleksiyonu zenginleşmektedir. MÖ 5. yüzyıldan itibaren antik döneme ait 300'ün üzerinde amphora ve çeşitli toprak fıgürinlerin sergilendiği müze, Akdeniz ticaretinde kullanılan amphora tipleri ve karakter istikleri bakımından önemli özelliğe sahiptir.
-TaşucuAntalya karayolunun 7. km'sinde Ak liman olarak da bilinen doğal bir koyun yamacındadır. 15. yüzyıl ortalarından itibaren Osmanlılar tarafından yoğun biçimde kullanılan korunaklı kale için Evliya Çelebi şöyle yazarfSilifke'den sonra deniz kenarından güzel bir yolla dört saatte ulaşılır. Kale, Kıbrıs Fatihi Lala Mustafa Paşa tarafından berkitilmiştir. içinde kale muhafızları, 200 ev, 40 dükkan ve hamamlar bulunmakta ve işlek bir limandır."
-Boğsak koyundaki Boğsak Adası'nda Roma ve Erken Bizans dönemlerine ait evler, mezarlar, lahitler, sarnıçlar ve kilise kalıntıları bulunmaktadır.
-TaşucuAntalya karayolunun 22. km'sinde kuzeye ayrılan 5 km'lik stabilize bir yolla ulaşılan Tokmar Kalesi, denize hakim bir tepe üzerinde 12. yüzyılda inşa edilmiştir. Yarım yuvarlak burçları ile tipik'bir Orta Çağ garnizon kalesidir. Bizans ve Ermeni Krallığfndan sonra 1210 yılında Hospitallers Kralı St.John'un denetimine girmişti.
-Silifke'ye 20 km uzaklıktaki Narlıkuyu koyu balık lokantaları ile ünlüdür. Antik Çağ ve Hristiyanlık dönemlerinde CennetCehennem'e gezi ve tapınmaya gelenler için bir deniz kapısı durumunda olan ve Ortaçağ'da Porto Calamie diye anılan koydaki hamam, üç güzeller mozayiği ile ünlüdür.
-Cennet obruğunun yaklaşık 300 m batısındadır. içine helezonik demir bir merdivenle inilir. Toplam uzunluğu 200 m yi bulan galerileri ilginç görünümlü dikit ve sarkıtları olan mağara, astımlı hastalara iyi gelmektedir. Antik yazar P.Mela'nın verdiği bilgilere göre, bu mağara ejderha Typhon'un yaşadığı indir.
-Göksu deltası, nadir ve nesli tehlikeye düşmüş kuş türleri ile bitkilerin yaşama, üreme, beslenme ve konaklamalarına imkan sağlayan uluslararası önemde olan bir sulak alandır ve dünyanın sayılı kuş göçü yollarından birisidir.
Göksu deltasında, 450 türden oluşan Türkiye kuşlarının 332 türü barınmaktadır. Su kuşu türlerinin çeşitliliği ve sayılarının fazla oluşu nedeniyle, özellikle Su Kuşları Yaşama Ortamı Olarak Uluslararası Öneme Sahip Sulak Alanlar Hakkındaki Sözleşme (RAMSAR) kriterlerine göre de uluslararası öneme sahip alanlardan birisidir. Ülkemiz bu sözleşmeye 1993 yılında taraf olmuş, 1994 yılında Türkiye Büyük Millet Meclisi'nce onaylanmıştır. 1996 yılında da Kültür Bakanlığfnca Doğal Sit Alanı ilan edilmiştir, içel Özel Çevre Koruma Müdürlüğü ve Doğal Hayatı Koruma Derneği tarafından bölgede çalışmalar yapılmaktadır.
Delta, dünyanın çeşitli yerlerinden gelen kuşbilimcilerin (Ornitolog) büyük ilgisini çekmektedir.Don olayının az görüldüğü iklimi ve tatlı sudan tuzluya değişen çok çeşitli su ortamının varlığı, deltayı Türkiye'nin diğer bölgelerinde seyrek görülen göçmen, kışlayan ve kuluçkaya yatan birçok kuş türü için çekici kılar. Bu kuşlardan saz horozu, yaz ördeği, yalı çapkını, kızılbacak, kızılşahin, balıkçıl, sakar meke, yeşilbaş ördek Göksu deltasında sürekli. Flamingo ise kışın barınmaktadır. Sazhorozu Göksu deltasının sembolü olmuş ve kuş gözlemcileri tarafından sürekli izlenmektedir.
Göksu deltası ve onu çevreleyen tepeler, yüksek çeşitlilik ve yoğunlukta sürüngen toplulukları barındırır. 1991'de 4 tür kara ve su kurbağası, 6 tür kara ve su kaplumbağası, 14 tür kertenkele ve 10 yılan türü belirlenmiştir. Delta, deniz kaplumbağalarının (Careta caretta, Chelonia mydas) Doğu Akdeniz'de yeralan l. derece yumurtlama alanıdır. Nesli tükenmekte olan mavi yengecin (Callinectes sapidus) üreme alanı da Göksu deltasıdır. Kıyılarında fok balığı da yaşamaktadır.
Paredeniz dalyanı, delta ekonomisi içinde önemli bir yere sahiptir. Kefal, yılanbalığı, levrek, çipura gibi balık çeşitlerinin çıktığı dalyan, bir su ürünleri kooperatifi tarafından işletilmektedir.
Göksu, Seyhan ve Ceyhan'dan sonra Akdeniz'e dökülen akarsuların en önemlisidir. Uzunluğu 260 km'dir. Sularını topladığı havzası 10.400 km'dir. Deltayı ikiye bölerek denize ulaşır.Deltadaki tüm sulak alanların toplamı 1.954 ha'dır. Akgöl, deltanın en büyük su kültesi olup l .200 ha'lık bir alanı kaplar ve tatlısu gölüdür. Bitki ve hayvanlar için oldukça zengin yaşam ortamı oluşturur.
Göksu deltası, Akdeniz iklimine özgü çok çeşitli doğal bitki örtüsüne sahiptir. Son yapılan araştırmalara göre, bölgede 352 bitki türü belirlenmiştir. Türkiye'de korunmaya ihtiyacı olan 8 adet dünyanın başka hiçbir yerinde bulunmayan tür ile 32 adet nadir tür deltada yaşamaktadır.
Ova ve kıyıdan itibaren kuzeye doğru yer alan dalgalı arazi kuşağındaki makiliklerde, defne, zakkum, menengiç, murt, harnup gibi tipik Akdeniz bitkileri vardır. Makilerden sonra başlayan ormanlar 2000 m'den sonra seyrekleşerek, yerini 2500 m'den sonra çalılıklar ve geniş otlaklara bırakmaktadır.
Silifke Belediyesi, Dünya Bankası ve Avrupa Komisyonu'nun desteği ve fınansörlüğü ile 1991 yılında kurulmuş olan Akdeniz Şehirleri Belediyeler Birliği'nin (MEDCITIES NETWORK) Türkiye'den tek üyesidir. Birlik içinde aktif görev alan Silifke Belediyesi, "Sürdürülebilir Gelişme ve Yerel Gündem 21" çerçevesi içerisinde, ekoturizmle ilgili pilot proje yürütmekte, bu projeyi uluslararası platformlara taşıyarak, hem bölgeyi tanıtmak, hem de dış kaynaklı finansman sağlamayı amaçlamaktadır.
Anıtlar ve Müzeler Genel Müdürlüğü
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder